Ja, ja. Everybody is beautiful. Maar ik niet.

Wat is het toch een ongekende kwelling. Jezelf niet mooi vinden. Dat al om geprezen 'zelfvertrouwen' verdwijnt als sneeuw voor de opwarmende aarde. En je zelfliefde verdampt zo snel als de trend op wielrenner-broekjes (hoop ik).

Te dik, te dun, te klein, te lang, een te grote neus, te kleine lippen etc. etc. etc. Ergens is in ons bestaan op aarde is de overtuiging in onze hersenpannetjes gesetteld dat opvallen iets is om te voorkomen. Ja je mag opvallen omdat je zo ontzettend knap bent. Of beter gezegd: je mag opvallen omdat je het meest overeenkomt met wat de media schetst als 'mooi'. Want dat is het eigenlijk. Ondanks dat we super progressief en feministisch proberen te zijn, hebben we een schoonheidsideaal dat door commerciële en oppervlakkige media in ons hoofd is geïmplanteerd. Dat vind ik eigenlijk niet zo sexy. Niet zo vooruitstrevend.

Maar ja, god! 'Dat wisten we natuurlijk eigenlijk allemaal al!' hoor ik jullie denken. We liken ook al zo nu en dan zeker die alternatieve beauty campagne. Maar als ik heel eerlijk ben denk ik daarbij stiekem nog steeds: 'ja maar Gisèle of Doutzen vind ik toch mooier'. Ik weet het. Gênant. Niet zo'n vooruitstrevende gedachte Joya. Maar het laat wel zien hoe hardnekkig dat schoonheidsbeeld is.

Dat er nu steeds meer alternatieve schoonheidsidealen in de media worden gebruikt is natuurlijk te gek. Alleen denk ik dat we een stap overslaan. Ik denk dat we eerst nog eens even, in alle openheid, moeten stilstaan bij wát dat schoonheidsideaal nou precies inhoudt.

Het schoonheidsideaal is: lange glanzende benen, vol en lang haar, symmetrisch gezicht, gladde huid en lekker dun met een goed stel borsten. En ja, ik hoor jullie denken: 'What the fuck Joy... 'Dat wisten we allang.' Ja maar lieve kijkbuiskinderen, hebben we daar ooit écht bij stil gestaan? Hebben we het ooit tijdens een etentje daarover gehad? Hebben we het er met onze moeders over gehad? Maar vooral, hebben we het erover gehad zonder het meteen aan de kant te schuiven met 'jáá zóó belachelijk dat eentonige idee van schoonheid!'. Ik in ieder geval niet.

Want tuurlijk we vinden het allemaal belachelijk dat je alleen waardig zou zijn als je op focking Kim Feenstra lijkt. Alleen zit tegelijkertijd die overtuiging in elke vezel van ons vrouw-zijn. En hoe kan je iets aan de kant schuiven als je niet eens precies weet wat het is en hoe diep het in onze psyche verborgen zit. Dus laten we gewoon eens de tijd nemen en zonder oordeel kijken naar al die overtuigingen zonder ze meteen aan de kant te schuiven. Dáárna pas, zijn die 'alternatieve' beauty-campagnes' niet alternatief meer voor ons.

Als die heugelijke dag aanbreekt: de dag dat we oprecht verlost zijn van die beperkte schoonheidsidealen. Dan kunnen we eindelijk zélf gaan creëren. Dan creëren wij een schoonheidsbeeld waarbij niets van boven is opgelegd. Dan kunnen we als mannen en vrouwen een schoonheidsbeeld vormgeven waarbij individualiteit, zelfvertrouwen en personaliteit de kern vormen. Dan halen we onze schouders op bij Victoria Secret modellen en staan we met open mond te kijken naar iemand die zijn of haar gedichtenbundel voordraagt. Wát een focking feestje zou dat zijn.